ضریب رفتار در سازه ها

ضریب رفتار در ساختمان

غالباً سازه ها برای زلزله های شدید و پذیرش سطوحی از خسارت طراحی می شوند
و به جز در سازه های خاص کنترلی از نظر رفتار الاستیک سازه ها در محدوده زلزله های خفیف که احتمال وقوع سالیانه آنها زیاد می باشد انجام نمی شود.
فلسفه طراحی سازه ها در برابر زلزله بر این اصل استوار است که سازه ها در هنگام زلزله رفتاری غیرخطی دارند
و به این دلیل مقدار قابل توجهی از انرژی ورودی زلزله را به صورت انرژی میرایی و هیستریک مستهلک می کنند.

تحلیل و طراحی سازه

تحلیل و طراحی دقیق سازه ها در این حالت با تحلیل غیرخطی میسر می باشد،
اما با توجه به سهولت و گستردگی روش، تحلیل و طراحی سازه در محدوده خطی و با نیروهای کوچک شده زلزله مجاز می باشد.
نیروی زلزله برای طراحی خطی سازه ها، از یک طیف خطی زلزله بدست می آید
و به منظور اعمال کاهش که در نیروی اعمالی زلزله به دلیل عواملی مانند شکل پذیری، مقاومت افزون، میرایی و… به وجود می آید،
نیروی خطی محاسبه شده از طیف خطی با استفاده از ضریبی به نام ضریب کاهش یا ضریب رفتار، کاهش پیدا می کند.

طراحی لرزه ای ساختمان

طراحی لرزه ای ساختمان ها به این صورت است که طرح باید به گونه ای باشد تا ساختمان ها در هنگام وقوع زلزله های کوچک، در محدوده خطی و بدون خسارت بمانند.
در زلزله های متوسط، خسارت غیر سازه ای ببینند و در هنگام وقوع زلزله های شدید و بزرگ خسارت های سازه ای و غیر سازه ای داشته باشند ولی پایداری کلی آنها حفظ شود.
بر اساس مواردی که گفته شد ضریب رفتار پل ارتباطی بین رفتار غیرخطی سازه با رفتار خطی سازه می باشد.